DUVAR– Türkiye’nin en büyük altın üreticisi Koza İpek Holding’e 15 Temmuz’da el konulmuştu. Holdingin ve ona bağlı 11 şirketin Türkiye Varlık Fonu’na evresini öngören Cumhurbaşkanlığı Kararı 20 Ağustos 2024 tarihinde Resmi Gazete’de yayınlanarak yürürlüğe girdi. 15 Temmuz’dan sonra kurulan TVF’nin Yönetim kurulu Lideri ise Cumhurbaşkanı Erdoğan. Birgün muharriri Ozan Gündoğdu şirketleri TVF’ye aktaran kararların altındaki imzanın Erdoğan’a ilişkin olduğuna, bir önceki yönetim kurulu liderini misyondan alıp kendisini TVF Yönetim Kurulu Lideri yapanın da Erdoğan olduğuna dikkat çekti, “Koza-İpek Holding’in Meclis kontrolünden çıkıp cumhurbaşkanının uhdesine verilmesi, altın madeninde tek kelam hakkının Erdoğan’a geçmesi demektir. Bu, Erdoğan’ı birebir vakitte Türkiye’nin en büyük işvereni yapar.” diye yazdı. Erdoğan’ın birebir vakitte Cumhurbaşkanı olmasının, Hazine’den yönetim kurulu lideri olduğu şirkete servet transfer edebilmesine de imkan sağladığını belirten Gündoğdu, Cumhurbaşkanı değişince TVF’nin liderinin da otomatik olarak düşmediğini söz etti. Gündoğdu’nun “Ülkenin en büyük işvereni Erdoğan” başlıklı yazısında TVF’nin bu yapısına ait aktardığı bilgiler şöyle:
“TVF’nin fevkaladeliği 15 Temmuz’un atmosferinde oluştu. 15 Temmuz 2016 Darbe Girişimi’nden yalnızca 42 gün sonra kuruldu TVF. O periyot çokça tartışılmış olsa da OHAL kurallarında kâfi muhalefet yapılamadı.
TVF’yi savunanların temel argümanı bu sayede kamu şirketlerinin daha verimli çalışacağıydı. Lakin 8 yıllık deneyim bu iddiayı yalanlayacak onlarca bilgiyle dolu. Bunların en popüleri TVF’ye geçtikten sonra ÇayKur’un ziyan etmeye başlamasıdır ki, emsal gelişmeler PTT için de, THY için de, BOTAŞ için de söylenebilir. Münasebetiyle TVF’nin kamu şirketlerinin daha verimli yönetilmesini sağlayacağı argümanının altı boştur.
O halde neden kurulmuştur TVF? Neden tüm kamu şirketlerinin tek bir anonim şirket çatısı altında toplanıp, başına da Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın geçmesine muhtaçlık duyulmuştur? Bilmiyoruz. Ancak şunu biliyoruz; TVF sayesinde Cumhurbaşkanı’nın buyruğuna yüz milyarlarca dolarlık ve kontrolden uzak ulusal bir servet emanet edilmişti. İster alır, ister satardı…
Bu ulusal servetin nasıl kullanılacağı da tümüyle siyasi bir kurum olan Cumhurbaşkanının inisiyatifindeydi. Bu kurumda neler yapıldığı fakat Erdoğan’dan sonra büyük bir kontrolle öğrenebileceğimiz soru işaretleriyle dolu…”
(ALINTI)